«Εθισμός – Μελαγχολία»

Το είπε πάλι. Δεν θα το ξανακάνει. Αύριο είναι καινούρια μέρα. Τα πουλάκια κελαηδούν. Το φως καίει. Η βαβούρα του όχλου είναι μελωδία. Θα έπρεπε. Θα έπρεπε να τα νιώθει. Αλλά κάθε μέρα ξεχνιόταν. Φρόντιζε τις μελανιές του καθρέφτη. Δεν είχε χρόνο. Τις φρόντιζε και προσευχόταν. Κάθε μέρα το ίδιο πράγμα. Να γίνω νηπενθής. Να γίνω νηπενθής. Νηπενθής. Νηπενθής. Νηπενθής.