«Μούσα»

Είμαι φωτογράφος. Το σκηνικό είναι ξεφτισμένο. Το δάπεδο σπασμένο. Καλυμμένο με χρυσοπράσινα φύλλα. Το μοντέλο μου είναι ξαπλωμένο στο πάτωμα. Το κεφάλι του πάνω στο δεξί του χέρι. Τυλιγμένο με επίδεσμο. Ένα τατουάζ με σκορπιό στο λαιμό. Τον τροφοδοτεί με φαρμάκι. Το αριστερό χέρι στην κοιλιά του. Μάτια κλειστά. Μια μουτζουρωμένη γραμμή μέχρι τα μήλα. Ψευδαίσθηση ενός δακρύου που ξέβαψε τη μάσκαρα. Ανάμνηση μιας μωλωπιασμένης εφηβείας. Στην πλάτη μαύρα φτερά. Ο εξόριστος άγγελος. Από Παράδεισο και Κόλαση. Στο γυμνό στήθος αμυχές θανάτου. Νυχιές από την πάλη με τους άλλους αγγέλους. Τους αψεγάδιαστους των εικόνων της εκκλησίας. Ένα μαύρο σεντόνι καλύπτει την ανηθικότητα. Τον ετεροχρονισμένο οργασμό. Κοιμάται. Ακούει νανουρίσματα. Would you mind if I killed you? Would you mind if I tried to? Cause you have turned into my worst enemy. You carry hate that I don’t feel. It’s over now. What have you done? There’s a curse between us, between me and you. Κι εγώ απαθανατίζω τα γδαρμένα του όνειρα με πολαρόιντ. Λαθραία.